Εκκολπώματα Εντέρου

​

Τα εκκολπώματα είναι σακκοειδείς προσεκβολές του βλεννογόνου του εντέρου. Το μέγεθος και ο αριθμός των εκκολπωμάτων του παχέος εντέρου ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή. Είναι αρκετά συνήθη σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας (>40ετών) και είναι αποτέλεσμα διαταραχών ενδοαυλικής πίεσης εντός του εντέρου. Είναι συχνότερα σε ασθενείς με διαταραχές κινητικότητας του εντέρου και σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας. Είναι πιο συχνά στο παχύ έντερο και ιδιαίτερα στο αριστερό κόλον αλλά μπορούν να προσβάλλουν οποιοδήποτε τμήμα του πεπτικού σωλήνα.

​

Συμπτώματα

Τα εκκολπώματα δεν σχετίζεται πάντοτε με συμπτώματα αλλά η παρουσία τους μπορεί να ευθύνεται με συμπτώματα διαταραχές κενώσεων και λειτουργικές διαταραχές του εντέρου. Συχνά συσχετίζονται με κοιλιακό πόνο, αίσθημα φουσκώματος και μετεωρισμού και διάρροιες. Περίπου 20% των ασθενών μπορούν να εμφανίσουν επιπλοκές όπως η αιμορραγία από το ορθό, φλεγμονή των εκκολπωμάτων (εκκολπωματίτιδα) ή ακόμα και διάτρηση του εντέρου

​

Διάγνωση

​

Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι με εκκολπωμάτωση δεν έχουν συμπτώματα,  συνήθως ανακαλύπτονται τυχαία είτε κατά την κολονοσκόπηση ή κατά την διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων όπως την αξονική τομογραφία ή τον βαριούχο υποκλυσμό. Η κολονοσκόπηση είναι αρκετά χρήσιμη προς αποκλεισμό άλλων παθήσεων του εντέρου που μπορεί να εκδηλώνονται με παρόμοια συμπτώματα. Η κολονοσκόπηση καλό είναι να αποφεύγεται στην οξεία φάση της εκκολπωματίτιδας γιατίς υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών (διάτρηση). Η αξονική τομογραφία χρησιμοποιείται κυρίως για αξιολόγηση επιπλοκών όπως αποστήματα και εντοπισμένης περιτονίτιδας αλλά και θεραπευτικά για απορρόφηση αποστημάτων με κατευθυνόμενη βιοψία, προκειμένου να αποφευχθεί χειρουργική επέμβαση.

​

Aντιμετώπιση

Οι άνθρωποι που έχουν εκκολπωμάτωση χωρίς συμπτώματα ή επιπλοκές δεν χρειάζονται απαραίτητα θεραπεία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό όμως να υιοθετήσουν μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες προς αποφυγή δυσκοιλιότητας που μπορεί να επιδεινώσει την νόσο. Σε ασθενείς με διαταραχες κενώσεων και συμπτώματα ευερεθίστου εντέρου συχνά χρησιμοποιούνται προβιοτικά προς μείωση των συμπτωμάτων.

Σε περιπτωσεις φλεγμονής των εκκολπωμάτων του παχέος εντέρου χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά ενώ σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί και νοσηλεία του ασθενους για ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών και υποστηρικτικής αγωγής. Σε επιπλεγμένες καταστάσεις όπως υποτροπιάζουσες εκκολπωματίτιδες, στενωσης του αυλού του εντέρου, παρουσία συρριγγίων , αιμορραγία από εκκολπώματα ή σε περιπτώσεις διάτρησης μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αντιμετώπιση με εκτομή του τμήματος του πάσχοντος τμήματος του παχέος εντέρου.